Pakse en Paksong

Aangekomen in Pakse hebben we al snel een restaurant gevonden en smullen we van wat eten en een drankje terwijl we op Tripadvisor de guesthouses bekijken. Dit is ongeveer een standaard routine geworden en dat bevalt wel! Al snel hebben we een guesthouse in de main street gevonden en dat lijkt meer op een 4 sterren hotel dus ik spring een gat in de lucht!! Jeeejjj

Het plan is om Tyson (een vriend van de broer van Lori) te gaan opzoeken in Paksong, want hij heeft daar een coffee house, dus we gaan eerst op zoek naar scooters.

De volgende ochtend staan we vroeg op, checken we uit in het hotel maar laten we onze grote tassen achter en gaan met een dag rugzak op pad naar Paksong met het idee om ergens te overnachten bij de watervallen voorbij Paksong. Op naar Tyson en het Jhai Coffee House!

We zijn ongeveer een uur onderweg en de route is goed te doen. Geasfalteerde weg, ontzettend veel vlinders in de lucht (prachtig!) en veel kinderen langs de weg die naar ons zwaaien. We voelen ons net twee prinsessen die een lokaal dorp bezoeken, geweldig! Uiteraard zwaaien we steeds vriendelijk terug en de kinderen lachen en giebelen als reactie, heerlijk!

Aangekomen in Paksong maken we kennis met Tyson en hij verteld ons alles over zijn coffee house (100% non-profit) en zijn projecten in de omgeving voor schoon drinkwater, hygiëne educatie avonden, schoolboeken en het bouwen van een school. Super geïnspireerd luisteren we aandachtig naar zijn verhaal onder het genot van de lekkerste koffie ooit gedronken! Hij laat ons foto’s zien van de projecten en een aantal bakken koffie later stappen we weer op onze scooters op weg naar de waterval.

De waterval schijnt de mooiste in de omgeving te zijn en je kunt bovenaan de waterval overnachten zoals wij hebben begrepen. Vol verwachting rijden we dus naar de waterval wat nog anderhalf uur duurt en als we eindelijk aankomen bij de ingang van het park, kijken we elkaar aan…vragen ons af waar we nu weer beland zijn…en rijden naar binnen. In het park staan een aantal houten huisjes en een grote gemeenschappelijke ruimte met wat tenten, het restaurant wordt gerund door twee kinderen die geen Engels spreken, dus een lunch bestellen was erg lastig. Eenmaal gelukt, bespreken we onze eerste indruk en voelen ons beide niet echt op onze plek hier. De overnachting is een stuk duurder dan we hadden begrepen op voorhand, er zijn geen andere toeristen, er is niemand in de buurt anders dan de twee kinderen en wat vage mannen die we bij het hek hebben gezien, hmm…

Maar goed, we zijn er, we zijn op avontuur, dus laten we maar snel naar de waterval gaan want het is bloedheet! We lopen de jungle in en na een flink stuk hiken zien we in de verte een waterval, prachtig! Maar ja…die waterval is aan de overkant op een andere berg en we zijn nu nog op flinke hoogte op de andere berg. Na overvallen te zijn door een muggen leger en een inschatting gemaakt te hebben dat het nog zeker wel een uur duurt om bij de waterval te komen, daarbij optellen dat het inmiddels al 15.00 uur is, is het tijd om een beslissing te maken. Gaan we naar de waterval en blijven we hier overnachten? Of lopen we nu terug en rijden we terug naar Paksong om daar te overnachten?

We zijn moe, we zijn het zat, het is heet, te veel muggen, rare vibe in het park en we voelen ons niet veilig alleen in de jungle, dus de keuze is snel gemaakt, op naar Paksong! Wederom realiseren we ons beide heel goed dat het zo fijn is om met iemand samen te rijden op momenten als deze. Weer terug aangekomen bij Tyson, vertellen we het hele verhaal en liggen helemaal in een deuk om onze mislukte poging. Alhoewel het erg jammer is dat we de waterval niet gezien hebben, zijn we beide erg content met de keuze terug te gaan naar Tyson, veiligheid voorop!

Het is in principe prima te doen om alleen als vrouw te reizen hier door Azië. Alleen moet je wel op je intuïtie afgaan in minder veilige situaties. In deze landen hebben de vrouwen niet dezelfde rechten als mannen en worden daardoor ook anders behandeld. Zou ik bijvoorbeeld zaken willen doen hier, zou ik dat nooit voor elkaar krijgen. Ook al heb ik alle kennis en kunde, ze doen geen zaken met vrouwen hier. De vrouwen werken hier wel, en zeer hard met lange dagen maar je merkt toch wel duidelijk een cultuurverschil vs het westen. Verder zijn de lokale mensen zeer vriendelijk en het is hartverwarmend om alle kinderen te zien zwaaien langs de weg.

Maar goed, terug naar mijn verhaal. Na een bak koffie om bij te komen van de rit en veel grappen later over onze rare middag, brengt Tyson ons naar een guesthouse in de buurt, checken we in en springen we in zijn oude jeep (super gaaf ding uit de oorlog periode) om wat te gaan eten in een restaurant in de buurt. Na een heerlijke maaltijd en goede gesprekken verder, brengt hij ons terug naar het guesthouse.

De volgende ochtend rijden we op onze scooters terug naar Tyson (Jhai Coffee House) waar hij een heerlijk ontbijt voor ons klaarmaakt met uiteraard een verse bak koffie. De koffie hier komt van het Boltaven Plateau in de omgeving en hij heeft connecties met de koffieplantages die hij workshops heeft gegeven hoe de beste koffiebonen te produceren. Deze komen dus vers van het land en Tyson laat zien hoe hij deze koffiebonen handmatig roostert, snel onze camera’s erbij natuurlijk, want dit moeten we vastleggen!

Na een gezellige dag in het coffee house, zeggen we Tyson gedag, stappen op onze scooters en rijden terug naar Pakse waar we nog een nacht verblijven in het hotel. Morgen naar Don Det (4000 islands), eindelijk! Zo veel zin in :-)