Battambang

Wanneer Lori en ik klaar staan voor de nachtbus, zijn we toch wel een beetje zenuwachtig. We verwachten een grote bus, maar worden eerst opgehaald door een mini-van die ons naar het busstation brengt met daarin een enorm grote Rus die… nja… we zijn blij dat hij uiteindelijk niet in onze bus zit! Haha

De grote bus is al redelijk vol en als we onze plek gewezen krijgen liggen we de eerste 10 minuten helemaal in een deuk van het lachen (duidelijk onze eerste keer in een nachtbus haha). Bedenk 1 bed, gedeeld door 2 qua breedte, qua lengte passen we er niet in (duidelijk gemaakt op Aziatische lengtes) en het lijkt net alsof we in een doodskist liggen want het plafond is erg laag doordat er ook mensen bovenin liggen. Hahaha Om een lang en ongemakkelijk verhaal kort te maken, ik heb dus geen oog dicht gedaan

Aangekomen in Battambang staat mr. Bun, mijn persoonlijke tuktuk chauffeur voor de hele dag, al op mij te wachten met een bordje ‘Miranda’. Het is een vrolijke jonge vent die goed Engels spreekt en ik ben blij dat ik hem geboekt heb (lang leve de tips op tripadvisor)! Het is tijd om afscheid te nemen van Lori, mijn inmiddels geworden goede vriendin, en na een dikke knuffel zwaai ik haar gedag.

Aangekomen bij het ‘Here be Dragons hostel’ kan ik nog niet inchecken, maar gelukkig kan ik wel douchen en ontbijten. Nog even mijn berichten beantwoorden en dan staat mr. Bun alweer klaar om mij op te halen voor mijn dagtocht door Battambang en omgeving!
Mr. Bun rijd mij richting de Bamboo trein, maar stopt onderweg nog op een aantal leuke plekjes en verteld mij alle ‘ins’ en ‘outs’ over Battambang. Het ritje op de bamboo trein is erg leuk en ik geniet volop van het uitzicht (je rijd door een jungle achtige omgeving).

Terug bij de tuktuk rijden we verder naar een tempel en vraag ik hem alles over het monniken leven, waar ik uitgebreid antwoord op krijg. Door naar het lokale irrigatie systeem voor het hele dorp (de rijken bouwen dit en betalen, arme dorpsgenoten kunnen hier voor een zachte prijs water komen halen).

De borden langs de weg met ‘speciaal vlees’ betekenen blijkbaar ‘hond’ en de reden dat ze dit zo omschrijven is omdat honden hier huisdieren zijn, echter zijn er ook mensen die hondenvlees eten, bah!! Langs een 54 jaar oude brug, locale versnaperingen, een vissersdorp, langs boerderijen, een kapper langs de weg, 4 trouwerijen en een begrafenis en vleermuizen in een boom.

Dan komen we aan bij een ruïne/tempel bovenop een heuvel, maar eerst lunch! Na de lunch klim ik naar boven en geniet van het uitzicht en de mooie tempels. Maar ja, wie boven is, moet ook weer naar beneden…ieks…onder het motto “facing my fears” klauter ik weer van die ellenlange en enorm hoge trap af en ben blij als ik weer met twee voeten in de aarde sta haha.

We touren weer verder door de prachtige omgeving voordat we aankomen bij een andere tempel op een heuvel. Ditmaal hoef ik niet te lopen, want ik krijg de mogelijkheid een motorbike taxi in te schakelen wat ik graag doe! Lol.

Boven aangekomen is het uitzicht waanzinnig mooi! Er lopen ook wilde apen rond met kleintjes, dus ik pak natuurlijk snel mijn camera erbij voor een paar kiekjes van deze schattige beesten. De motortaxi chauffeur is een grappig ventje (ja ongeveer de helft van mij, lol) maar hij rijd mij ook weer veilig terug naar beneden.

Als laatste stop de ‘bat cave’. Een grot met ongelooflijk veel vleermuizen die na even wachten allemaal naar buiten vliegen, wat een spektakel om te zien! Ze zwermen door de lucht en vliegen dan weg op zoek naar voedsel. Dat klinkt mij ook goed in de oren, wat eten en een douche na deze geweldige maar lange dag. Tijd om terug te keren naar het hostel waar ik mr. Bun bedank voor deze fantastische dag! Heerlijk om zo op avontuur te gaan <3

Ik drop mijn tas in m’n kamer, spring onder de douche en als ik weer beneden kom voor een drankje krijg ik de tip een kunst galerij te bezoeken die net geopend is. Deze gaat rond 21u dicht, dus na mijn drankje loop ik snel de stad in op zoek naar de galerij.

De schilderijen zijn prachtig en het liefst zou ik er een paar meenemen, maar ja… voorlopig reis ik nog dus ik wil zo min mogelijk extra bagage. De eigenaar is een vriendelijke man uit de UK die het erg leuk vind om even met mij te kletsen en mijn mening te horen over de schilderijen. Gezellig!

Als de galerij sluit ga ik op zoek naar wat te eten en ik beland in een (die dag geopend) nieuw restaurant waar alleen locals zitten. Ik val natuurlijk erg op tussen de locals en na flink wat gestaar kan ik dan eindelijk wat eten bestellen bij de eigenaar die mij te hulp schiet.

Voordat ik het weet heb ik zijn hele familie ontmoet, krijg ik cocktails en locale hapjes voorgeschoteld terwijl ik op mijn bestelling zit te wachten. Hij blijft maar alcohol inschenken terwijl hij verteld dat hij heel rijk is en graag een westerse vrouw wilt trouwen. Aii….. zit je dan… aan een tafel met iemand die nog net niet op z’n knieën gaat en met de hele familie aan tafel die naar je zit te staren… ik weet niet waar ik kijken moet en mijn bestelling is er nog steeds niet. Ik probeer het af te doen met een glimlach en vertel uiteindelijk maar dat ik al getrouwd ben, want ik kom maar niet van hem af! Hij blijft volhouden en ook een nee tegen de alcohol of de hapjes wilt hij niet horen… hellup waar blijft mijn bestelling??? Ik spring een gat in de lucht als m’n eten klaar is en weet niet hoe snel ik moet wegkomen, whahahahaha heb ik weer! LOL.

Na het eten lekker vroeg naar bed want na vorige nacht amper geslapen te hebben val ik bijna om. Morgen door naar Siem Riep!