Vang Vieng

De busrit naar Vang Vieng was... een avontuur! Koeien die los over de weg lopen, rotsen die naar beneden komen zetten, scherpe bochten in de bergen, het doodrijden van een kip, het bijna aanrijden van een kalf en het vooral niet stoppen voor een plaspauze (de nog 5 minuten, werd dik een uur), maar… als we dan eindelijk aankomen en de 3 persoonskamer in het guesthouse er netjes uitziet lachen we nog even na over deze gekke tocht! Hahaha.

Vang Vieng is een echte backpackers plaats en een super relaxed dorpje. Met uitzicht op de bergen en een prachtige zonsondergang die vanuit de meeste restaurants wel te zien is. Wat ons s’ avonds gelijk opvalt is dat de meeste backpackers languit “friends” aan het kijken zijn op tv terwijl de zon ondergaat achter de bergen met luchtballonnen in de lucht. Werkelijk prachtig! Dus dat tv kijken snappen wij echt niks van… ze missen al het moois van moeder natuur, maar goed.

De volgende ochtend lopen we het guesthouse uit en daar tegenover staan een aantal kraampjes met sandwiches, een van de dames lacht zo vriendelijk dat wij daar elke dag een sandwich halen want die zijn zo lekker! Vang Vieng staat bekend om de ‘Blue Lagoon” een rivier waar je kunt zwemmen in de natuur en het tuben. Vandaag eerst maar naar de blue lagoon, want het is bloedheet buiten.

We besluiten te gaan lopen, want na al dat lekkere eten en vele zitten in de bus kunnen we wel wat beweging gebruiken! Onderweg worden we ingehaald door tuktuks en moterbikes die ons uitlachen dat wij lopend zijn, maar dat geeft niks! Aangekomen bij de Blue Lagoon kijken we eerst even naar de andere mensen voordat we zelf het water inspringen. Hanna durft het aan om de boom in te klimmen en van de hoge tak af te springen het water in, respect! Ik slinger het water in aan een touw, super gaaf!

Na deze heerlijke middag zwemmen gaan de dames weer lopend terug en besluit ik de tuktuk terug te nemen. Na eindelijk een tuktuk gevonden te hebben en een deal gemaakt te hebben moet ik nog even wachten totdat hij eindelijk vertrekt (lees 30 min). Maar ik ben allang blij dat ik niet terug hoef te lopen! Als de tuktuk op de splitsing rechts afslaat i.p.v. links begin ik mij toch een beetje zorgen te maken. Zou de chauffeur wel begrepen hebben dat ik terug naar Vang Vieng wil? Hij spreekt geen Engels, dus ik hoop maar op het beste…ik kijk snel op mijn app maps.me, zou er een tweede route zijn? Nee zo ziet het er niet naar uit…

Net voordat ik de chauffeur wil laten stoppen, stopt hij ineens bij een huisje waar een vrouw met zakken rijst aan komt lopen. Hij laad de zakken in en de vrouw stapt in samen met haar schattige dochtertje. Gelukkig draait hij de auto om en rijd hij nu in de goede richting, pffiieeuuwww. Hij stopt nog een aantal keer bij huizen en er stappen diverse mensen in. Hmm… volgens mij zit ik niet in een normale tuktuk, haha. Ik krijg wat snacks uitgedeeld van de lokale dames terwijl de tuktuk terug de stad in rijd. Aangekomen bij het guesthouse vertel ik het verhaal aan Hanna en Lori die natuurlijk helemaal in een deuk liggen hahaha.

De volgende dag ontdek ik aan de overkant van de rivier houten huisjes op het water waar je in kunt relaxen en zonnen, geweldig!! Daar ben ik de komende twee dagen te vinden, jeeejjjj 

Oh ja, als je hier wat eten wilt bestellen, krijg je eerst een ‘happy menu’ voorgeschoteld… wiet, opium, happy shakes etc… maar meneer, wij hebben honger = eten, geen drugs?? Bizar hahaha